Słownik polsko-niemiecki. 2014.
pnącze — {{/stl 13}}{{stl 8}}rz. n III, pnączeczy {{/stl 8}}{{stl 7}} roślina pnąca; taka, która ma długie, wiotkie łodygi oplatające podpory, przyczepiająca się do podpór wąsami, kolcami itp. : {{/stl 7}}{{stl 10}}Pnącza winorośli. Ściana obrośnięta… … Langenscheidt Polski wyjaśnień
pnącze — n I; lm D. pnączeczy bot. pnącza «światłolubne rośliny o długich, wiotkich pędach wymagających podpór, oplatające podporę (np. powój) lub przyczepiające się do niej za pomocą wąsów, korzeni czepnych albo kolców (np. groch, bluszcz, róże pnące)»… … Słownik języka polskiego
bluszcz — m II, D. u; lm M. e, D. y a. ów bot. «Hedera helix, pnącze lub płożący się krzew z rodziny araliowatych, o liściach skórzastych, zimotrwałych, rosnący w cienistych, wilgotnych lasach; w Polsce chroniony, uprawiany jako roślina ozdobna» Brama… … Słownik języka polskiego
dławisz — m II, D. a; lm M. e, D. y a. ów bot. «Celastrus, roślina z rodziny trzmielinowatych, pnącze o małych, pomarańczowych, ozdobnych owocach; rośnie w Azji, Ameryce i Australii; w Polsce hodowana w parkach i ogrodach» … Słownik języka polskiego
figowiec — m II, D. figowiecwca; lm M. figowiecwce, D. figowiecwców bot. «Ficus, roślina z rodziny morwowatych, rosnąca w strefie międzyzwrotnikowej; drzewo, krzewy, pnącze i epifity o liściach wiecznie zielonych lub okresowo opadających, dostarczające… … Słownik języka polskiego
filodendron — m IV, D. u, Ms. filodendronnie; lm M. y bot. «Monstera, roślina z rodziny obrazkowatych, drzewo, krzew lub pnącze o dużych skórzastych liściach, często z licznymi otworami w blaszce; pochodzi z Ameryki zwrotnikowej; jeden z gatunków hodowany jako … Słownik języka polskiego
guarana — ż IV, CMs. guarananie; lm D. guaranaan bot. «Paullinia, wiecznie zielone pnącze z rodziny mydleńcowatych, o wonnych, czerwonych kwiatach, występujące w wielu gatunkach w tropikalnej Ameryce i na Madagaskarze» ‹hiszp. z indiań.› … Słownik języka polskiego
jaśmin — m IV, D. u, Ms. jaśminnie; lm M. y 1. pot. → jaśminowiec 2. bot. «Jasminum, tropikalne pnącze lub krzew z rodziny oliwkowatych, o pachnących, białych, żółtych lub różowych kwiatach; uprawiany w najcieplejszych okolicach Polski i w szklarniach»… … Słownik języka polskiego
klerodendron — m IV, D. u, Ms. klerodendronnie; lm M. y bot. «Clerodendron, roślina z rodziny werbenowatych, rosnąca w strefie Azji i Afryki w około stu gatunkach (drzewo, krzew lub pnącze); niektóre gatunki uprawiane jako rośliny ozdobne; wolkameria» … Słownik języka polskiego
kolcorośl — ż V, DCMs. kolcoroślśli; lm M. e, D. kolcoroślśli bot. «Smilax, roślina z rodziny liliowatych, pnącze lub niski krzew, niekiedy o kolczastych łodygach, występujące w 200 gatunkach, głównie w krajach tropikalnych; korzenie niektórych gatunków mają … Słownik języka polskiego
kubeba — ż IV, CMs. kubebabie; lm D. kubebaeb bot. «Piper cubeba (Cubeba officinalis), roślina z rodziny pieprzowatych, krzewiaste pnącze o liściach skórzastych, owocach zebranych w grona, uprawiane głównie na wyspach Borneo i Jawie; owoc tej rośliny, o… … Słownik języka polskiego
